Toen ik vanmorgen de stapel boeken in de tas deed, die ik voor M. had uitgekozen, schoof mijn oudste zoon aan. Zijn oog viel op het verzamelboek van “Kikker” van Max Velthuijs, wie kent hem niet. Hij kon zich de verhalen nog goed voor de geest halen, met name die van “Kikker en een heel bijzondere dag” en “Kikker is Kikker”. Bijzonder dat die verhalen zo zijn blijven hangen, we zijn tenslotte al weer flink wat jaren verder….

Vandaag hoefde ik niet meer aan te bellen, M. had de voordeur al opengedaan en stond vol verwachting in de deuropening. Ik was nog niet binnen of ze vroeg al of ik het boek over de prinses met de lange haren wel bij mij had. Natuurlijk had ik die, dat had ik toch beloofd? Ik vroeg of ze het verhaal ook aan haar vader verteld had, zoals ik had voorgesteld,  ja dat had ze. Leuk om te horen dat ze er zo mee bezig is geweest en haar vader er ook in heeft betrokken.

Normaal nemen we de week altijd even door, maar ik had al snel door dat ze eigenlijk maar 1 ding wilde en dat was snel verder met lezen, alsof ze geen tijd wilde verspillen. Ze had er duidelijk zin in. Dus het boek over de prinses met de lange haren nog maar weer een keer gelezen. Ze luisterde aandachtig alsof ze het nog niet eerder gehoord had. Hierna was het tijd voor een nieuw boek uit de tas. Stiekem hoopte ik dat ze het boek van “Kikker” zou pakken, maar helaas, M. vond het maar niets en koos een ander boek , over een koe die met vakantie ging.

Al lezend hebben we het over van alles en nog wat gehad en gelachen over de gekke tekeningen en er dook ook nog een kikker op, had ik toch nog mijn kikker. M. deed even voor hoe kikkers sprongen en kwaakten en leerde mij het woord in haar eigen taal (Dari) : kikker is baqagak. Terwijl ik het probeerde uit te spreken, kreeg ik opnieuw bewondering voor haar leergierigheid,  onze taal is waarschijnlijk best lastig voor haar,  als ik mijn tong al breek over “baqagak”, over hoeveel woorden zal zij haar tong dan nog gaan breken?

Nog even gepuzzeld, M. houdt het tempo er lekker in en voor we het weten is het uur weer voorbij. Na een uur en een kwartier neem ik weer afscheid.  In de deuropening stond ze te zwaaien totdat ik niet meer in beeld was.