Vandaag onder leiding van de coördinator van de Voorleesexpress, een bespreking gehad met andere voorlezers. Ik vond het boeiend om de verhalen van de anderen te horen, zoveel verschillende vrijwilligers, zoveel verschillende gezinnen waar je geplaatst kan worden.  Hoe ga je om met al die verschillende culturen, taalniveau’s, gezinssamenstellingen, etc.. En het blijkt wel dat ieder gezin zal vragen om een voor dat gezin specifieke aanpak en dan is het fijn om ook de ervaringen van anderen te horen. Samen weet je meer en het is zoveel gezelliger!
Hierna samen met een van de andere vrijwilligsters, gelijk maar richting Coda gefietst, want over een klein uur werd ik al weer bij mijn voorleesgezin verwacht. Al kletsend boeken uitgezocht en vol energie doorgefietst richting Zevenhuizen.
Daar voelde ik mij weer ontzettend welkom. Vorige week kon de afspraak helaas niet doorgaan, maar aangezien M. de week ervoor al lid was geworden van de bibliotheek, was ik benieuwd hoe het de afgelopen 2 weken was gegaan. En wat bleek: ze had al weer een nieuwe stapel boeken uitgezocht. Ze had ze netjes op de bank uitgestald en begon mij bij te praten over de inhoud.
Vervolgens vroeg ze of ze een sticker mocht. Ik heb nl. altijd prinsessen stickers bij me, die ze na afloop op de kaart mag plakken die aangeeft hoeveel sessies we gehad hebben. Ze is er dol op en de kaart is al bijna vol terwijl we nog wel 12 weken te gaan hebben, maar wat maakt het uit. Een kinderhand is snel gevuld, dat blijkt wel weer. Dus deze keer de stickers maar aan het begin uitgedeeld, als beloning voor haar harde werken. Top!
Hierna dook ze in de tas met boeken die ik had uitgekozen. Haar moeder gaf aan dat M. snel is afgeleid tijdens het voorlezen en dat merk ik ook. Het blijft een uitdaging om haar rustig op de bank te gaan laten zitten. Dus laat ik haar tussendoor wat knuffels erbij pakken en met een ballon spelen terwijl ik even met haar moeder praat, om zo spelenderwijs met taal bezig te zijn.
Op een gegeven moment voorgesteld om er maar weer een boek bij te pakken. Afgesproken dat zij even heel stil zou zijn, terwijl ik aan het lezen was. En dat lukte. En voor ik er erg in had, was ook dit uur weer voorbij. Toen ik aangaf dat ik er vandoor zou gaan, pakte ze snel de laatste twee boeken van de stapel en zei: “lezen??”. Tja, tegen zoveel enthousiasme kon ik niet op, lekker interactief gelezen en toen ik de boeken weer terug in de tas deed, bleek dat we uiteindelijk “gewoon” alle 5 de boeken uit hadden. Wat een spirit!
Eenmaal weer op mijn fiets, werd ik mij er van bewust dat ik voor heel even alle ellende op de wereld helemaal vergeten was. En misschien zijn de acties die wij als voorlezers ondernemen een druppel op een gloeiende plaat, maar mede door de verhalen die ik vanmorgen gehoord heb, ben ik ervan overtuigd dat alle beetjes helpen. Een goede taalontwikkeling is zo belangrijk voor de toekomst van een kind. Ik draag er graag mijn steentje aan bij en een leuke bijkomstigheid is dat het mij ook weer nieuwe contacten en een hoop energie oplevert. Duidelijk een win-win situatie!

Vandaag werd de deur opengedaan door het neefje van M.  Zes jaar oud en erg nieuwsgierig naar wat ik dan eigenlijk wel kwam doen. E.e.a. uitgelegd en ik vroeg hem of hij erbij wilde komen zitten en dat wilde hij wel. Samen doken ze in de tas met boeken, waar ook deze keer het boek over de prinses met de lange haren in zat en er ook als eerste werd uit gehaald. Ik vroeg M. of ze aan haar neef wilde uitleggen waar dit boek over ging en dat deed ze met volle overtuiging. Enthousiast bladerde ze door het boek en vertelde het verhaal op haar eigen manier aan de hand van de grote platen. Deze keer heeft ze dus eigenlijk zelf een beetje voorgelezen en zonder dat ze er erg in had, waren we met taal bezig. Zo kan het dus ook.
Ik vroeg of haar neef misschien wat wilde lezen, maar dat wilde hij niet, dus snel een ander boek uitgezocht. Over de koe (Liselotte) die de post ging bezorgen. M vond het een leuk verhaal, maar zodra het boek uit was, zei de neef dat hij eigenlijk wel wat anders wilde doen. Ik vroeg hem of hij hobby’s had. “Ja, dansen en zingen”, was zijn antwoord. Toen ik vroeg of hij iets wilde zingen, zei hij dat hij wel wilde dansen. Onder aanmoediging van zijn tante, nichtje “M”, zijn eigen moeder en “voorleesjuf” Jolanda begon hij te dansen. Tijdens het dansen besloot hij alsnog, zei het onverstaanbaar, te gaan zingen.  Na afloop vroeg ik hem waar het lied over ging. “Oh, nergens over, ik maakte zomaar wat geluiden”. En ik maar denken dat hij iets in het “Dari” zong. Tijd voor applaus en hierna ging het gesprek weer over lezen. Zijn moeder vertelde dat hij logopedie kreeg. Hij vond het maar niets, boeken waren saai, lezen is stom. Hier hebben we met zijn allen even over zitten praten. En weer realiseerde ik mij, dat ik aan M. een hele makkelijke leerling heb. Ze is enthousiast, vindt boeken leuk en staat er in ieder geval voor open. Ik ben benieuwd of ik iemand als haar neef ook zou weten te enthousiasmeren.
Afgesproken dat we de volgende keer met zijn drietjes naar de CODA zullen gaan. Dit is voor M. de eerste keer, hoe zal ze het daar vinden?

De middag begon vandaag weer goed,  de begroeting was weer even hartelijk als altijd. Bij de deur werd er direct gecheckt of ik een stapel boeken bij mij had, ze had er weer zin in. Voor ik het wist vloog er een ballon door de kamer, die in de lucht gehouden moest worden, mijn lange lijf kwam goed van pas, wat bleef hij lang in de lucht en wat kan je met een simpele ballon een hoop schik hebben.

Na een kop thee en wat geklets, dook ze nieuwsgierig de tas met boeken in. En ja, de prinses met de lange haren moest weer gelezen worden. Die is wel blijven hangen….M. vertelde dat ze ook graag van die lange haren wilde hebben en we hebben samen zitten bedenken wat je zou moeten doen om dat voor elkaar te krijgen.

Nog even wat gepuzzeld, maar hierna ging de rem erop, ze was moe. Ik besloot het over een ander boeg te gooien: ik vertelde haar wat ik doe als ik moe ben: lekker languit op de bank liggen, met een goed boek erbij en ik liet mij een beetje onderuit zakken op de bank. Dat leek haar ook wel wat, snel kwam ze ook op de bank liggen en tja, mama was ook moe, die kroop lekker tegen M. aan. Daar hingen we dan, onderuitgezakt op de bank, als 3 enorme luiaards.

Ik besloot een nieuwe poging te wagen en hield een boek voor haar neus en begon te lezen, zachtjes fluisterend, want ja, ze was wel heel moe. Aandachtig luisterde ze vervolgens naar het verhaal en werd zo een beetje rustig. Af en toe luid snurkend alsof ze sliep, de lolbroek. Zo kan het dus ook. Het blijft toch iedere keer weer zoeken naar de juiste benadering, de leukste boeken en niet onbelangrijk: de “bui van M.”.  Buiten was het herfst, maar binnen scheen hier weer de zon.

Wat is dit toch leuk en dankbaar werk om te doen. Bij de voordeur wordt ik weer blij begroet door M. en haar moeder. Ze heeft er blijkbaar weer zin in. Moeder vertelde dat M. gisteren met haar vader aan het praten was in hun eigen taal (Dari), en dat M. toen had gezegd “Nederland!”.  Dat geeft wel aan dat ze heel graag Nederlands wil leren en ik draag daar graag mijn steentje aan bij.

Dus, snel weer aan de slag. De dvd van Jip en Janneke kreeg ik weer terug, dat was niet zo’n succes, ik was er al een beetje bang voor, want hij bevat bijna geen plaatjes. Het boek viel wel in de smaak en ze hadden dan ook al flink geoefend.

Wat wel opvalt is dat M. heel graag de woorden zegt die ze al kent, dus alle kleuren van de regenboog, cijfers, boerderijdieren, dat gaat al best goed, nu dus aan mij om te zorgen dat die woordenschat wordt uitgebreid.
Deze keer een verhaal voorgelezen over een prinses met heel lang haar. M. vond het prachtig. Hierna een uitklapboek “Het kasteel van Muis” gepakt en mee aan de gang gegaan. Vervolgens samen nog wat puzzels gemaakt en besproken, een paar boekjes van M. zelf erbij gepakt en voor we het wisten was het hele uur voorbijgevlogen. Ze wilde niet dat ik wegging, maar ja, aan alles komt een eind.

Ok, nog 1 boekje dan……Ze rende naar haar kamer en kwam terug met……..het speelgoed boek van de Intertoys. Ik had alles verwacht, maar dit niet. Met haar  integratie ziet het dus wel goed. Samen het boek nog even doorgebladerd en ze vertelde welke kado’s zij op haar verlanglijstje had staan. Met de belofte dat ik het boek over de prinses volgende week nog een x zal meenemen, werd ik weer uitgezwaaid. Top uurtje weer.