In de verkiezingstijd, trok een post op FB over de gevolgen van de ramp met de kernreactor bij Fukushima, mijn aandacht. Er werd niet of nauwelijks op gereageerd, blijkbaar hadden we in ons eigen kleine landje al genoeg om ons druk over te maken. En dan is Japan al snel een ver van mijn bed show.  Of toch niet?
Ik werd nieuwsgierig, hoe zat het ook al weer en hoe is het daar nu eigenlijk, zes! jaar na dato? Ik mocht tenslotte die week mijn stem weer uitbrengen en één van de punten op de verkiezingsagenda was kernenergie. Goed excuus om te gaan surfen op het net. Google bleek hiervoor weer een dankbaar instrument. Ook al is een groot deel van de info, technisch, in het Engels, soms tegenstrijdig, of voor je gevoel niet compleet. In een tijd waar steeds meer “mollen” opduiken en “fake” nieuws wordt gedeeld, ben ik mij ervan bewust dat je niet zo maar alles voor zoete koek moet slikken, maar toch, een (groot) deel van de berichten/beelden stelden mij helaas niet gerust.
Zo is te lezen dat veel wetenschappers geloven dat dit de ergste milieuramp is in de menselijke geschiedenis, waarvan we de gevolgen nog lang zullen ondervinden. Niet in de laatste plaats omdat het nucleaire materiaal in de voedselketen komt, waarin de mens nou eenmaal centraal staat.
Dit weekend werd in 600 steden over de hele wereld de March for Science gehouden om het belang van de wetenschap te benadrukken. Geen overbodige actie zolang er (politieke) partijen zijn die met een schijnbaar groot gemak, wetenschappelijk bewezen zaken ontkennen.
Zo is daar Trump, die zodra hij president werd, alle verwijzingen naar de klimaatverandering op federale overheidssite’s liet verwijderen, want, het zou enkel onzin zijn. Ik ben benieuwd hoe hij over de ramp bij Fukushima denkt. Over de gevolgen, en, niet minder belangrijk, de oplossing ervan. Waarschijnlijk vindt hij dat het een probleem van Japan is en dat het allemaal wel meevalt. Misschien heeft hij ze al getipt om er een muur omheen te bouwen.
De hedendaagse (wereld) politiek en het media circus eromheen, gaat steeds meer op een moderne versie van De Fabeltjeskrant lijken. Het wachten is alleen nog op Trump die ons vanaf de televisie toespreekt en eindigt met: ” En nu maar knus naar jullie warme nestjes, en … denk erom: oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker!”